Ziemia Niczyja

Gdy dotarliśmy do Spały, zatrzymaliśmy się na odpoczynek. Rozbiliśmy coś na kształt małego cygańskiego obozu przed sklepem – jedliśmy lody, piliśmy mnóstwo napojów, starając się jakoś poradzić sobie z upałem. Chwila wytchnienia była naprawdę potrzebna, bo słońce dawało się nam we znaki, a przed nami wciąż była długa droga.

Po krótkim odpoczynku ruszyliśmy przez piękną Puszczę Spalską. To był chyba jeden z najprzyjemniejszych odcinków trasy – drzewa dawały cień, a otaczająca nas przyroda sprawiała, że czuliśmy się, jakbyśmy byli zupełnie gdzieś indziej, z dala od codziennego zgiełku. Puszcza doprowadziła nas do Pilicy, gdzie czekała na nas kolejna atrakcja – ręczny prom. Przeprawa przez rzekę była jednym z highlightów dnia.

Dalej trasa prowadziła przez rejon Mazowieckiej Toskanii. Malownicze wzgórza i krajobrazy przypominały widoki z południa Europy, choć byliśmy w sercu Polski. Naszym kolejnym przystankiem była Biała Rawska. Tam, zmęczeni upałem, znowu zatrzymaliśmy się na lody i schroniliśmy się w cieniu. Zmęczenie dawało się we znaki, ale wiedzieliśmy, że już niedługo dotrzemy do końca naszej przygody.

Ostatnie kilometry wiodły nas z powrotem do Skierniewic. Choć byliśmy zmęczeni, satysfakcja z pokonanej trasy dodawała nam sił. Ustawka zakończyła się tak, jak przystało – tradycyjną pizzą w knajpie, gdzie dzieliliśmy się wrażeniami i śmialiśmy z przygód, jakie spotkały nas po drodze. To była naprawdę świetna wyprawa, pełna wyzwań, ale i momentów, które sprawiły, że wszystko to było warte wysiłku.

Pod koniec dnia, choć wykończeni, czuliśmy ogromną satysfakcję. Pogoda, choć utrudniała nam życie przez cały dzień, dodała charakteru i epickości całemu przedsięwzięciu. Każdy z nas został tego dnia zdobywcą Ziemi Niczyjej. Bo w tym całym kolarstwie nie o samo jeżdżenie na rowerze chodzi – ale też wspólne przygody, nowe wyzwania i niezapomniane chwile spędzone w świetnym towarzystwie.